Chaïma – De mus en de playstation
De crash klinkt luid door het huis. Chaïma krabt in haar haren terwijl ze naar de gevallen playstation kijkt. Er zit een grote deuk in aan de bovenkant, die werkt vast niet meer. Waarom was ze ook zo wild aan het dansen?
En op zich zou het haar ook niet zoveel kunnen schelen dat de playstation stuk is. Gamen interesseert haar niet. Maar haar zus Neyla gaat razend zijn.
‘Wat was dat?’
Daar is ze al. Haar zus komt binnengestormd, ziet in een oogopslag de vernielde playstation en gaat op haar knieën ervoor zitten. Ze heft haar dierbare spelcomputer de lucht in.
‘Neeeeeeeeeee!’
En dan draait ze haar hoofd boos naar Chaïma.
‘Wat heb je gedaan?’
Chaïma legt haar hand op haar hals en zet grote ogen op.
‘Ik? Niets!’
‘Die playstation is zomaar gevallen?’
Chaïma kijkt naar buiten, waar enkele vogels aan het knabbelen zijn van een notenslinger die ze in de klas hadden gemaakt. Ze krijgt een idee.
‘Het was een mus!’
‘Een mus? Die kan toch geen playstation stukmaken?’
Chaïma balt haar vuist, ze had een grotere vogel moeten kiezen. Maar ze geeft niet op.
‘Die vloog ineens door het raam en duwde je playstation van de kast. Met haar snavel.’
Neyla kijkt naar de kast en dan naar haar spelcomputer.
‘Maar de playstation staat helemaal niet op de kast.’
Verdorie, haar zus weet altijd perfect waar alles staat.
‘Nu wel. Ik… ik had hem daar gezet.’
Ze ziet haar zus weer rood worden, ze wil vast roepen dat niemand toch zo stom is om zo’n duur ding op een kast te zetten. Chaïma heeft een goede reden nodig.
‘Want ik wilde mijn huiswerk maken en hij stond in de weg.’
Huiswerk maken gaat altijd voor op alles bij hen thuis, weet Chaïma. Mama zal dan sowieso haar kant kiezen. Neyla staat boos op en loopt weg. Aan de deur draait ze zich om.
‘Ik geloof er niets van, ik ga alles vertellen aan mama!’
Chaïma is niet van plan de schuld op zich te nemen, ook al heeft ze het ding wel stuk gemaakt. Ze moet het verhaal van de mus geloofwaardig maken. Ze neemt een harde pen en begint in de playstation te prikken. Er verschijnen kleine deukjes in het omhulsel.
‘Dat is alvast de snavel’, grijnst ze tegen zichzelf.
Ze loopt naar haar kamer en haalt een veer uit een oude indianenverentooi. Die legt ze in de buurt van de playstation.
‘En dan het ultieme bewijs’, lacht ze.
Uit de ijskast haalt ze een potje yoghurt en kapt er een beetje uit op de playstation. Dat begint er op te lijken, er ontbreekt alleen nog iets. Ze zoekt in de snoepkast naar een stukje chocolade. Ze breekt er een klein stuk af, legt het op de yoghurtvlek en stopt de rest in haar mond. Perfect.
Niet veel later komen mama en Neyla de kamer in. Neyla is druk aan het vertellen.
‘En Chaïma verzon dan een verhaal over een vogel die hier binnenvloog en…’
Op dat moment merkt Neyla de veer op, en de deukjes in de playstation. Ze zwijgt. Mama kijkt naar de yoghurt met chocolade en trekt haar neus op.
‘Jakkes’, zegt ze. ‘Het lijkt wel of hier een vogel is binnen geweest.’
Chaïma lacht en haalt haar schouders op.
‘Tja, ik kan er ook niets aan doen.’
Reactie plaatsen
Reacties